Disease and disaster: Optimal deployment of epidemic control facilities in a spatially heterogeneous population with changing behaviour

اپیدمی های عفونت های ناشی از آب اغلب به علت بلایای طبیعی و حوادث شدید آب و هوایی اتفاق می افتد که روند مدیریت آب را مختل می کند. تاثیر این همه اپیدمی ها می تواند با استفاده از امکانات کنترل انتقال مانند کلینیک ها یا کارخانه های تصفیه آب کاهش یابد. در اینجا ما از یک مدل ریاضی نسبتا ساده برای بررسی چگونگی ناهمگونی جمعیت شناختی و محیطی، رفتار جمعیت و تغییر رفتار در پاسخ دادن به تسهیلات استفاده می کنیم تا به تعیین تنظیمات مطلوب تعداد محدودی از امکانات برای کاهش میزان اپیدمی و شیوع اندمیک بپردازیم. ما نشان می دهیم که اگر حضور تسهیلات کنترل بر رفتار رفتار نداشته باشد، یک قانون کلی عمومی برای استقرار واکنش پذیر برای کاهش میزان اپیدمی، این است که آنها را دقیقا در مکان هایی قرار دهیم که مستقیم به اکثر مردم کمک می کنند. با این حال، اگر افراد آلوده رفتار خود را تغییر دهند، به دنبال درمان هستند، سپس استقرار تجهیزاتی که درمان را ارائه می دهند، می تواند منجر به اثرات پیچیده ای شود که پیش بینی شده مشکل باشد. بنابراین تجزیه و تحلیل ریاضی دقیق تنها راه برای دریافت دسته ای در استقرار بهینه است. تغییرات رفتاری در پاسخ به امکانات کنترل نیز می تواند به تعداد تسهیلات بحرانی منجر شود که در آن تغییرات رادیکال در پیکربندی بهینه وجود دارد. پس بهبود تدریجی یک استراتژی کنترل با اضافه کردن امکانات به پیکربندی بهینه موجود، همیشه یک پیکربندی بهینه را ایجاد نمی کند. ما همچنین نشان می دهیم که استقرار پیشگیرانه تسهیلات کنترل اثرات متقابل دارد. پیکره بندی هایی که موجب به حداقل رساندن شیوع اندمیک می شوند بسیار متفاوت با آنهایی است که باعث کاهش میزان اپیدمی می شوند. بنابراین تجزیه و تحلیل سود و هزینه استراتژی برای مدیریت شیوع اندمیک باید در فرکانس حوادث شدید آب و هوا و بلایای طبیعی عامل باشد.