Evolution of fairness in the dictator game by multilevel selection

بیشترین نتایج تجربی در مورد عدالت از بازی دیکتاتور می آید که یکی از دو بازیکن، دیکتاتور، تصمیم می گیرد که یک منبع را با یک بازیکن ناشناس تقسیم کند. دیکتاتور که خودخواهانه عمل می کند، نباید به بازیکن دوم ناشناس ارائه دهد، اما در مطالعات تجربی، دیکتاتورها چیزی بیش از چیزی ندارند. ما یک مدل انتخاب چند سطحی را برای توضیح اینکه چرا مردم در بازی دیکتاتوری بیش از چیزی ندارند، توسعه دادند. ما نشان می دهیم که عدالت می تواند تکامل یابد، زمانی که ساختار جمعیت از تجمع و پراکندگی محدود فرزندان حاصل می شود. ما با یک مدل تحلیلی شروع می کنیم که نشان می دهد که چگونه رفتار منصفانه می تواند به گروه ها منجر شود به حداقل رساندن واریانس درون گروهی در منابع و در نتیجه افزایش آمادگی گروهی. برای بررسی کلی این نتیجه، ما یک مدل مبتنی بر عامل را با عواملی که اطلاعاتی در مورد عوامل دیگر ندارند، توسعه دادیم. ما به عوامل اجازه دادیم که به بازی ها و بازی های دیکتاتوری برای بازتولید منابع کمک کنند. این امکان انتخاب چند سطحی را از خواص فضایی شبیه عوامل فردی به وجود آورد. ما دریافتیم که ساختار جمعیتی که در اثر تراکم جمعیت پایین ظاهر شد بیشتر به تکامل عدالت منجر شد، که با انتخاب گروه به عنوان یک نیروی تکاملی عمده همخوانی دارد. ما همچنین دریافتیم که عدالت تنها در حال رشد است، اگر منابع نسبت به عمر عاملان خیلی کم نباشد. ما نتیجه می گیریم که تکامل عدالت می تواند در انتخاب چند سطحی تکامل یابد. بنابراین، مدل ما یک توضیح جدید برای نتایج آزمایشات بازی های دیکتاتوار ارائه می دهد که در آن شرکت کنندگان اغلب منابع را به نسبت تقسیم می کنند و نه همه آنها را برای خود نگه می دارد.