To connect or not to connect isolated patches

شواهد تجربی نشان می دهد که پراکندگی می تواند تأثیرات متفاوتی بر تکامل زمان یک جمعیت فضایی داشته باشد. در این مطالعه، ما بررسی تاثیر نرخ مهاجرت در یک سیستم شبکه نقشه ی متحرک را بررسی کردیم. برای رسیدن به این تاثیر، پراکندگی متقارن و دینامیک ساده در جمعیت های محلی را در نظر گرفتیم. با این وجود، ما اجازه دادیم که ناهماهنگی بین تکه ها، از جمله سیستم های منبع منبع و منبع نزولی وجود داشته باشد. نتایج ما نشان می دهد که این نظریه ساده نظری توانایی یکپارچه کردن تنوع رفتارهای جمعیت کل جمعیت دیده شده در مطالعات قبلی را دارد. در واقع، ما متوجه شدیم که پاسخ کل حجم جمعیت به مهاجرت غیرموتونی در منبع منبع و بسیاری از موقعیت های منبع منبع است، بنابراین پیشنهاد می شود که افزایش نرخ پراکندگی می تواند به افزایش یا کاهش در تعداد کل جمعیت همانطور که ما نشان خواهیم داد، این پاسخ یک توضیح تئوری احتمالی را برای برخی از مزایای استراتژی های کنترل شامل ملاحظات فضایی به عنوان مناطق بدون نیاز فراهم می کند. این مطالعه همچنین تاثیر تاثیر نرخ مهاجرت بر پایداری، انسجام فضایی و گذارهای اولیه را تحلیل می کند. این امر با مشاهدات نظری قبلی در سیستم های متصل شده انگیزه می شود که میزان مهاجرت بر این سه جنبه تاثیر می گذارد. مرتبط با استقامت، ما دقیقا یک نتیجه قبلی را از خطی به مورد غیر خطی گسترش داد. این نتیجه اساسا بیان می کند که استقامت بستگی به ثبات مبدأ دارد. از سوی دیگر، ما تأکید می کنیم که اثر منفی ناشی از افزایش انسجام فضایی می تواند با پاسخ غیرمعمول جمعیت کل جمعیت خنثی شود. در نهایت، بررسی گذارهای اولیه که مربوط به تفسیر نتایج تجربی است، نشان می دهد که رابطه بین میزان مهاجرت و اندازه کلی جمعیت حتی در فاز گذرا هم همین طور است.