From cultural traditions to cumulative culture: parameterizing the differences between human and nonhuman culture

گونه های گوناگون سنت های فرهنگی را نشان می دهند، از جمله پروفایل های خاص جمعیتی از ویژگی های یادگیرنده اجتماعی، از گویش های آواز خوانی به رفتارهای استفاده از پریمات. با این حال، تنها انسان به نظر می رسد دارای فرهنگ تجمعی است، که در آن صفات فرهنگی در طول نسل های متوالی در پیچیدگی افزایش می یابد. از لحاظ نظری، در حال حاضر مشخص نیست که عوامل ایجاد کننده این پدیده ها چیست، و در نتیجه، سنت های فرهنگی در چندین گونه، اما فرهنگ تجمعی در تنها یک یافت می شود. در اینجا ما با ساختن و تحلیل مدل های تکاملی فرهنگی هر دو پدیده ای که سطوح تایید کننده تجربی از تنوع فرهنگی و پیچیدگی در شامپانزه ها و انسان ها را تکرار می کنیم، به این مسئله می پردازیم. در مدل ما از سنت های فرهنگی (مدل 1)، ما می بینیم که تغییرات فرهنگی واقع بینانه میان جمعیت ها می تواند حتی زمانی حفظ شود که افراد در جمعیت های مختلف، ویژگی های یکسانی داشته باشند و مهاجرت بین جمعیت ها مکرر است و در سطوح سطوح دقت یادگیری اجتماعی. این به حمایت ادعا می کند که سنت های فرهنگی احتمالی در واقع منشا فرهنگی (به جای ژنتیک) است و نشان می دهد که سنت های فرهنگی باید در گونه هایی است که می توانند یادگیری اجتماعی را گسترده کنند. مدل مدل فرهنگ تجمعی (مدل 2) نشان می دهد که هر دو دقت یادگیری اجتماعی و تعدادی از تظاهر کنندگان فرهنگی برای تعریف پیچیدگی یک ویژگی که می تواند در یک جمعیت حفظ شود، تعامل دارند. ترکیب این مدل ها (مدل 3) دو رژیم کیفی متمایز را ایجاد می کند که در آن چند ویژگی ساده، یا بسیاری از ویژگی های پیچیده وجود دارد. ما پیشنهاد می کنیم که این رژیم ها به ترتیب به فرهنگ غیر انسانی و انسانی مربوط می شوند. نگرش فرهنگ تجمعی در طبیعت ممکن است از این تعامل بین دقت یادگیری اجتماعی و تعداد تظاهرکنندگان باشد.