The starvation-predation trade-off shapes the strategic use of protein for energy during fasting

عملکرد اصلی ذخیره سازی چربی های حیوانات به عنوان یک منبع انرژی برای دوره های زنده ماندن بدون غذا است. با این حال، پروتئین عضلانی و ارگان ممکن است برای انرژی متابولیزه شود، و مطالعات تجربی نشان داده است که شروع متابولیسم پروتئین قبل از خستگی ذخایر چربی شروع می شود. از آنجایی که بافت پروتئین به دلایل غیر از مقاومت در برابر گرسنگی مهم است، اساس سازگاری برای این زود هنگام ناشناخته است. در اینجا ما نتایج یک مدل از نسبت بهینه انرژی را برای دریافت کاتابولیسم پروتئین در طی یک دوره بدون غذا از مدت زمان غیر قابل پیش بینی گزارش می کنیم. ما فرض می کنیم که هدف حیوانات تنها به حداکثر رساندن طول مدت بقاء است یا اینکه آن را نیز باید در نظر گرفتن موفقیت تولید مثل خود در آینده با توجه به وضعیت آن زمانی که عرضه مواد غذایی تجدید نظر می کند. در مورد دوم، ما توافق کمی معکوس با مشاهدات در مورد پنگوئن های لاغر و چاق و موش صحرایی پیدا می کنیم. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که این توافق از بین می رود اگر خطر خرابکاری ناچیز باشد، پروتئین به شکل عضله در برابر شکارچی ناکارآمد است و یا هیچ منفعتی برای حفظ چربی (مثلا برای تولید مثل) وجود ندارد. این نتیجه نشان می دهد که حیوانات تکامل یافته نیستند تا مقاومت گرسنگی خود را به حداکثر برسانند؛ زیرا این کار آنها را هنگامی که وقفه قطع می شود، آسیب پذیر می کند. مدل ما به ما اجازه می دهد پیش بینی های خاصی را درباره رابطه بین فشارهای محیطی در حیوانات و استراتژی های بقاء گرسنگی پیش بینی کنیم.