Chemical avoidance responses of fishes

هیدروسفر یک مخزن برای تمام زباله ها و اشتباهات ماست، یعنی فاضلاب، زباله، آب های فرسوده، رواناب و گازها. برای ماهیانی که در محیط هایی که ورودی های نامطلوب را دریافت می کنند، حرکت کردن به نظر می رسد یک روش واضح برای جلوگیری از آسیب است. در حالی که این باید رخ دهد، نمونه های فراوانی وجود دارد که در آن نمی شود. ناتوانی در اجتناب از محیطهای مضر ممکن است منجر به اختلالات حسی شود که به نوبه خود توانایی اجتناب از خطرات دیگر و یا ایجاد مزایا را محدود می کند. برای اجتناب از وقوع رخ می دهد، ابتدا باید درک شود که ممکن است اتفاق بیفتد اگر ماهی در بعضی از ظرفیت ها "کور" باشد. دوم، خطر باید برای آنچه که هست، شناخته شود، که ممکن است اتفاق بیفتد، اگر ماهی شناخته شده یا گیج شده باشد. سوم اینکه ممکن است ماهی ها نتوانند منطقه را ترک کنند یا بدتر از این می آموزند که محیط سمی را ترجیح دهند. با توجه به ایجاد مقررات در اطراف اجتناب، دو امکان وجود دارد: یک آستانه اجتناب برای تعیین دستورالعمل برای انتشار پسزمینه با هدف رانندگی از ماهی های دور استفاده می شود؛ دوم این است که یک غلظت آلاینده را تنظیم کنید که بر پاسخهای اجتناب یا جذب دیگر نشانه ها تأثیر نگذارد. با پیچیدگی های دنیای مدرن که در آن ما آلودگی های گوناگون را، از خروجی های نور به شهرداری پر از 1000 مواد شیمیایی، به تنوع موجود در اکوسیستم ها، داده های اجتناب از هر گونه ترکیبی از محرک های محرک غیرممکن است. با این وجود، ما ممکن است قادر به استفاده از داده های پاسخ اضافی اجتناب برای پیش بینی احتمال اجتناب از محرک های تست نشده. در جایی که نمی توانیم، این بررسی شامل چارچوبی است که می تواند برای هدایت تحقیقات جدید استفاده شود. این بررسی در نظر گرفته شده است تا داده های پاسخ اجتنابی موجود را جمع آوری کند، چارچوبی برای تصمیم گیری در صورت عدم وجود داده ها فراهم کند و مطالعاتی را پیشنهاد کند که پیش بینی خطر ابتلا به سلامتی ماهیان را در محیط هایی که مواد شیمیایی مبتنی بر هدف و غیرقابل استفاده را دریافت می کنند، تسهیل کنند.