Equity, discrimination and remote policy: Investigating the centralization of remote service delivery in the Northern Territory

برای توضیح الگوی فضایی دسترسی به خدمات، دو فرضیه پیش آمده است. فرضیه بوروکراتیک بر این باور است که نابرابری های فضایی غیرقابل قبول است و نتیجه استفاده از قواعد تصمیم گیری است، در حالی که فرضیه های رقابتی سیاسی نشان می دهد که تصمیم گیری مبتنی بر تصمیمات سیاسی به نتایج تبعیض آمیز منجر می شود. ما از مثال مرکزی ارائه خدمات در جوامع بومی از راه دور در قلمرو شمالی استرالیا استفاده می کنیم تا نشان دهیم که این فرضیه ها در واقع مکمل هستند. در سال های اخیر، لفاظی های دولت در مورد جوامع بومی استرالیا به جای عدالت اجتماعی، بر روی حیات اقتصادی متمرکز شده است. یک تحقق سیاست این لفاظی ها، تعیین "شهرهای رشد" و "جوامع اولویت" است تا به عنوان مراکز خدماتی برای جوامع اطراف عمل کنند. معرفی چنین توپی مورد بررسی قرار گرفت و نابرابری قابل توجهی در دسترسی به مراکز سرویس یافت شد. با بهینه سازی انتخاب هاب ها، نابرابری و بهره وری کلی سیستم را می توان کاهش داد، اما اعمال هر حالت هاب و گفت و گو در منطقه مورد مطالعه با نابرابری الگوی نژادی الگوی نابرابری دسترسی داشت. ما نتیجه می گیریم که وقتی زمینه های سیاسی از لحاظ سیاسی انگیزه می گیرند، استفاده از قوانین تصمیم گیری نژادپرستانه ممکن است منجر به نابرابری های فضایی نژادی و تبعیض آمیز شود.