More than trees! Understanding the agroforestry adoption gap in subsistence agriculture: Insights from narrative walks in Kenya

جنگل های زراعتی می توانند به کاهش تغییرات آب و هوایی کمک کنند، در حالیکه مزایای متعددی را برای کشاورزان مناطق جنوب صحرای که در معرض تغییرات اقلیمی، تخریب زمین، کمبود آب، بار بیماری و فقر مستمر قرار دارند، کمک می کند. اما تصویب آهسته است. بر اساس یک رویکرد حل مسئله و تئوری مبنایی به عنوان یک استراتژی، کشاورزی و جنگلداری کشاورزی را به عنوان سیستم های یکپارچه و در عین حال جداگانه، اجتماعی و اکولوژیکی با منطق سازمانی مختلف و دینامیک زمانی مورد مطالعه قرار می دهیم. با استفاده از روایات روایی به عنوان روش کیفی برای ساختن داده های مبتنی بر اطلاعات، ابعاد اجتماعی و طبیعی منظره پیچیده، متنوع و نامطمئن و حیات وحش های کشاورزی معیشت را بررسی می کنیم. در تجزیه و تحلیل پایه، ما روشن می کنیم که چگونه طبقه بندی اجتماعی، انگیزه ها و ناکارآمدی را برای ترویج جنگل های کشاورزی می سازد. به عنوان نمونه، کشاورزان میتوانند زمین و کار را در درختان، مهد کودک و شبکههای اجتماعی سرمایه گذاری کنند و در عوض خطر رد شدن از کشاورزان را با «ضرورت غذایی»، «ضرورت سلامت» و فقر به خودشان محدود کنند. با شناخت جنبه های مادی، نمادین و رابطه ای، ما نشان می دهیم که چگونه هستی شناسی سیاست های جهانی با توجه به مزیت های جنگل زراعی متفاوت از هستی شناسی شیوه ها و استراتژی های روزمره در کشاورزی معیشت است. چنین طبقه بندی هستی شناختی یکی دیگر از محدودیت ها برای پذیرش جنگل های کشاورزی به عنوان یک شکل جامع از تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی است.