Cultural heritage conservation easements: Heritage protection with property law tools

سرویس های بهداشتی به سرعت تبدیل به ابزار مورد علاقه برای حفاظت از میراث فرهنگی می شوند. محدودیت های دائمی در استفاده از زمین های خصوصی، بیشتر سرویس های حفاظت از میراث فرهنگی توسط سازمان حفاظت از خصوصی شناخته شده به عنوان اعتماد زمین نگهداری می شود. با کمترین نظارت عمومی، اعتماد زمین تصمیم می گیرد که کدام سرزمین ها به طور دائم محافظت شوند و قوانین مربوط به استفاده از این سرزمین ها چیست. نگرانی های گوناگونی هنگام ایجاد حفاظت از میراث فرهنگی با سازمان های خصوصی بوجود می آیند. اول، به عنوان دولت از حمایت از فرهنگ میراث فرهنگی به سازمان های خصوصی رد می کند، نقش عمومی در حفاظت از سایت تغییر می کند. هنگامی که سازمان های خصوصی و مالکان مذاکره می کنند که کدام ویژگی ها برای محافظت و چگونه از آنها محافظت می کنند، برخی از سایت های مهم فرهنگی بدون حفاظت می شوند. خصوصی سازی حفاظت از مکان های فرهنگی می تواند توانایی بعضی از اعضای عمومی را در تصمیم گیری در مورد آنچه را که محافظت می کند و مانع نظارت عمومی و اجرای محدودیت های استفاده از زمین باشد، کاهش دهد. این ممکن است حتی محافظت کلی را کاهش دهد، زیرا سازمان های دولتی خود را از بازی حفاظت از میراث فرهنگی حذف می کنند و این قلمرو را به سرزمین اعتماد منتقل می کنند. دوم، محدودیت های دائمی خصوصی، تعادل بین حقوق بین نسلی و مسئولیت های فعلی را به خطر می اندازد. احترام به رویدادهای فرهنگی گذشته و خواص می تواند رشد آینده را مختل کند؛ زیرا کاربران خدمات نگهداری، خصوصیات را به طور دائم محدود می کنند بدون این که جوامع مجاز به بازبینی یا اصلاح محدودیت ها باشند. سوم، سرویس های حفاظتی ممکن است حفاظت از سایت هایی باشد که در معرض خطر توسعه قرار نگرفته اند. در چنین مواردی، سرویس های حفاظت یارانه دهندگان زمین را با مزایای عمومی سوء استفاده می کنند. در نهایت، با استفاده از سرویس های حفاظت شده برای حفاظت از مقدسات، میراث فرهنگی را تغییر می دهد. پرداخت مردم برای حفاظت از میراث فرهنگی می تواند باعث کاهش میراث فرهنگی یا مسئولیت مدنی شود.