دانلود مقالات ISI درباره میراث فرهنگی + ترجمه فارسی

میراث فرهنگی به کلیه آثار باقی مانده از گذشتگان گفته می شود که دارای ارزش فرهنگی باشد. این آثار می تواند دربرگیرنده آثار ملموس (مانند بناهای باستانی) یا آثار ناملموس (مانند آداب و رسوم یک منطقه) باشد که امروزه در حفظ آن برای آیندگان می کوشند. میراث فرهنگی منحصربه فرد، غیر قابل جایگزینی و در میان نسل ها از ارزش و احترام برخوردار است. چیزهای کوچک تر ازجمله آثار هنری و دیگر شاهکارهای فرهنگی در موزه ها و گالری های هنری گردآوری می شوند در حالی که برخی دیگر همچون بناهای باستانی در مجموع یک میراث فرهنگی شناخته می شود. اهمیت حفظ آثار میراث بر جای مانده از گذشتگان در مطالعه تاریخ بشر موثر هستند. حفظ آن ها نیازهای گذشتگان را بازگو می کند و در پس هر یک داستانی نهفته است. از دیدگاهی دیگر حفظ آثار می تواند به اعتبارسنجی خاطرات گذشتگان کمک کند. امروزه روش های رایانه ای می تواند با دقت بسیاری شکل و ظاهر آثار اکتشافی را به دست آورد و داده های بسیاری را از شیوه زندگی گذشتگان ارائه کند. ویژگی های فرهنگی ویژگی های فرهنگی (شاخصه های فرهنگی) دربرگیرنده میراث فرهنگی فیزیکی یا ملموس هستند مانند بناها و مکان های تاریخی، آثار باستانی، مجسمه ها، کتاب ها، اسناد، آثار هنری، ماشین ها و دیگر ساخته هایی که گمان می رود برای آیندگان ارزشمند باشند. این چیزهایی را دربرمی گیرد که برای باستان شناسی، معماری، علم و فناوری یا یک دانش ویژه قابل توجه باشد. میراث مادی، به نوبه خود، شامل میراث منقول (که به آسانی از جایی به جای دیگر قابل انتقال است) و میراث غیر منقول (که قابل انتقال به جای دیگری نیستند) می شود. در گذشته و به ویژه در قوانین ملی کشورها میان میراث منقول و غیر منقول، تفاوت زیادی وجود اشت و ارزش تاریخی بیش تر به یادمان ها، اشیای عتیقه و کارهای هنری معطوف بود. لیکن در سده های اخیر، اهل فن بر کم رنگ کردن مرز میان میراث منقول و غیر منقول و یکپارچه سازی تمام وجوه میراث تمایل بیشتری نشان داده اند. جنبه ها و رشته های حفظ میراث ملموس عبارتند از: بایگانی شناسی، حفظ و مرمت، حفاظت هنری، حفاظت معماری، حفاظت فیلم، حفاظت گرامافون، حفاظت دیجیتال، نقالی، یک میراث معنوی ثبت جهانی شده از سوی ایران میراث ناملموس (معنوی) نوشتارهای اصلی: میراث فرهنگی و معنوی بشر و فهرست میراث فرهنگی و معنوی یونسکو میراث فرهنگی ناملموس به جنبه های غیر فیزیکی یک فرهنگ گفته می شود و اغلب آداب و رسوم جامعه در یک دوره زمانی را دربر می گیرد یا راه و روش رفتار در جامعه که معمولاً قوانین رسمی عمومی برای کارکرد در یک فضای فرهنگی خاص هستند. به عبارت دیگر میراث معنوی شامل بخشی از فرهنگ ماست که به شکل شفاهی و سینه به سینه به ما به ارث رسیده است. این موارد شامل ارزش های اجتماعی، سنت ها، آداب و رسوم و روش ها، باورهای زیبایی شناسانه و معنوی، بیان هنری، زبان و دیگر جنبه های کارکردهای انسانی است. به طور کلی حفظ میراث معنوی دشوارتر از حفظ میراث فرهنگی مادی است. میراث معنوی یا به عبارت دیگر میراث غیرملموس بخش اساسی فرهنگ هر جامعه را تشکیل می دهد. تمامی آثار به جا مانده از فرهنگ های مختلف، معرف اندیشه و فرهنگ معنوی حاکم بر آن جوامع می باشد. در حقیقت معنویات بشر به صورت آثار مادی، فرهنگی و تاریخی تجلی می یابد و جنبه ملموس میراث معنوی را ایجاد می نماید. میراث فرهنگی، حقیقت فرهنگی هر ملت است و رکن اساسی آن به شمار می رود که در حقیقت همان جوهر یا اصل فرهنگ هر قوم را تشکیل می دهد. توجه به میراث معنوی از این نظر حائز اهمیت است که در مقابل یکسان سازی فرهنگی در جهان می تواند مقاومت نماید. با حمایت از فرهنگ*های گوناگون و توجه به آن ها می توان در مقابل جهانی شدن ایستادگی نمود و از هویت فرهنگی حفاظت کرد. جنبه های حفظ میراث ناملموس عبارتند از: فولکلور، تاریخ شفاهی