Regulating agricultural land use to manage water quality: The challenges for science and policy in enforcing limits on non-point source pollution in New Zealand

آلودگی منبع بدون نقطه از طریق استفاده از زمین های کشاورزی موضوع پیچیده ای برای مدیریت آب شیرین در سراسر جهان است. این مقاله یک مطالعه موردی از نیوزیلند را ارائه می دهد تا بررسی کند که چگونه مدل های پیش بینی و قوانین استفاده از زمین برای تنظیم آلودگی منتشر برای مدیریت کیفیت آب استفاده می شود. بر اساس یک چارچوب مفهومی مطالعات علمی، پژوهش، استقرار یک رژیم عددی را برای اجرای انطباق با محدودیت منابع ارزیابی می کند. این نشان می دهد که در مقابل ادعا می کند که یک رویکرد مبتنی بر "خروجی" مدل سازی کمی فراهم می کند مطمئن و وضوح و حذف ابهام در اجرای محدودیت منابع در مقیاس مزرعه، در مقابل ظاهر می شود. از مطالعه موردی استدلال می شود که در توسعه سیاست های استفاده از زمین، شناخت و درک بیشتر از ابعاد اجتماعی و سیاسی اعداد و مدل های پیش بینی شده مورد نیاز است. این تحقیق، چالش های معرفت شناختی، سازمانی و عملی را برای کارآمدی و قابل اجرا بودن رژیم های سیاست ایفا می کند که به دنبال تنظیم آلودگی ناشی از آن هستند که به شدت تعداد اعداد حاصل از مدل های پیش بینی شده را به سازوکارهای انطباق و اجرایی پیوند می دهند.