Why do we need to integrate farmer decision making and wildlife models for policy evaluation?

ابزارهای سیاست زیست محیطی و کشاورزی موجب تغییر در استفاده از زمین می شود که به نوبه خود بر کیفیت و در دسترس بودن گونه های مختلف زیستگاه تأثیر می گذارد. این سیاستها اغلب اهداف حیات وحش و تنوع زیستی دارند، اما در بسیاری از موارد آنها بی اثر هستند. اثربخشی کم و ظهور عوارض ناخواسته سیاست های زیست محیطی و کشاورزی بوسیله فرضیات بیش از حد ساده در طراحی ابزارهای سیاست و همچنین مشکلات پیش بینی رفتار افراد سیسکو مطرح می شود. با توجه به حیات وحش در منظرهای کشاورزی، عملکرد سیاست هم بستگی دارد به اقدامات انسانی (کشاورزان)، که سیاست ها هدف آن تأثیر است، و پاسخ های حیات وحش به تغییرات استفاده از زمین و مدیریت، اعمال شده توسط کشاورزان. بنابراین، برای طراحی سیاست های زراعی محیط زیست موثر، ارزیابی دقیق از هر دو جنبه ضروری است. با توجه به مفروضات محدود و محدودیت های فنی، مدل های اقتصادی و اقتصادی زیست محیطی سنتی از نظر پیش بینی تاثیرات اقدامات زراعی محیطی کم می شود. وضعیت بازخورد بین سیاست، رفتار انسان و رفتار سیستم های اکولوژیکی می تواند این رویکردها را نادیده بگیرد، که پیچیدگی سیستم را در نظر نمی گیرد. بنابراین، یک راه حل که هر دو تعامل بازخورد را در هم می آمیزد و مقادیر مختلف که این تعاملات انجام می شود، مورد نیاز است. برای این منظور، ما پیشنهاد می کنیم ابزارهای ارزیابی سیاست های جامع را که شامل تصمیم گیری های کشاورزان شبیه سازی شده، پاسخ های زمین کشاورزی و حیات وحش در قالب مزرعه ای است که به شکل مدل های مبتنی بر پویا متصل می شوند، طراحی کنیم. اگر چه پیچیدگی و الزاما بینظمی واقعی است، اما این رویکردها به نقطه ای نزدیک شده اند که این تلاش ها اکنون امکان پذیر است.