Integrating urban blue and green areas based on historical evidence

سهم فضای باز و به ویژه فضاهای سبز و آبی یکی از تهدیدات مهم شهرها است. محققان از استراتژی هایی برای افزایش فضای سبز در شهرها حمایت می کنند، اما کمتر توجه به زیر ساخت های آبی شهری است که مزایای مهمی برای سلامتی و رفاه ساکنان دارد. هدف از این مطالعه شناسایی تغییرات خاصی است که آبهای شهری و فضاهای سبز در گذشته برای ارزیابی روابط فضایی آبی و سبز به عنوان گام مهمی برای حرکت به سمت رویکرد برنامه ریزی زیربنای سبز شناخته شده اند. بر اساس اطلاعات استخراج شده از نقشه های تاریخی طی 160 سال گذشته (2016-2016)، ما یک تغییر کاربری زمین و تجزیه و تحلیل اتصال شهر روستا را در شهر بوچستر انجام دادیم. نتایج ما نشان می دهد که سیستم بوخارست آب های شهری به طور قابل توجهی از تکه هایی کوچک و جدا شده به مناطق بزرگ و متفاوتی متصل شده تغییر یافته است. علاوه بر این، ارتباطات بهبود یافته در میان آبهای آب توسط ادغام آنها در پارک های شهری به اثبات رسیده است. زمین های کشاورزی، زمین های کشاورزی، فضاهای سبز و محل های دفن زباله به عنوان استفاده از زمین شناسایی شد که سطح آب شهری را کاهش داد. پتانسیل ادغام آبهای شهری با شبکه زیربنایی سبز زیاد است و کارایی آن نه تنها از طریق ارتباطات ساختاری، بلکه همچنین با ابعاد عملکردی و نهادی تعیین می شود.