Non-market food provisioning services via homegardens and communal sharing in satoyama socio-ecological production landscapes on Japan's Noto peninsula

درک کمی از روابط بین اکوسیستم ها و رفاه بشری برای تصمیم گیری و جوامع بسیار مهم است. در این مطالعه، تولید غذای خانگی و به اشتراک گذاری غذا با معاملات غیر تجاری و همچنین پیامدهای آن برای عملکرد فیزیکی و روابط اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. برای توصیف مقدار و انواع مواد غذایی غیر بازار که هر خانوار در سطح جامعه مورد استفاده قرار می گیرند و به منظور کشف چگونگی اشتراک مواد غذایی در روابط اجتماعی در داخل و خارج از جوامع، مصاحبه های صورت گرفته در سه جوامع با ویژگی های اجتماعی-جغرافیایی مختلف در شبه جزیره نوتو ژاپن. ما دریافتیم که خانوارهای روستایی در جوامع محلی و ساحلی، انواع و مقادیر بیشتری از غذاهایی را که در خانه رشد می کنند و یا از دیگران به غیر از خانوارهای جامعه نیمه شهری دریافت می کنند، مصرف می کنند. ارقام و مقادیر به طور مثبت با تعدادی از شرکای اشتراک همخوانی داشتند، که نشان می دهد که خانواده هایی که ارتباطات بیشتری با سایر خانوارها دارند، انواع و اقسام غذای بیشتری مصرف می کنند. خانوارهای روستایی عمدتا غذا را در جوامع خود به اشتراک می گذارند. در میان خانواده های نیمه شهری، ارتباطات اجتماعی بیش از جوامع خود، به ویژه ارتباطات با جوامع روستایی، باعث افزایش مصرف مواد غذایی غیر مصرف شده می شود. شهرنشینی این اتصالات شخصی و مکانیزم های به اشتراک گذاری را تضعیف کرده است. توازن بازار و عرضه غیر غذایی مواد غذایی و اتصال مناطق روستایی و شهری به ساختن مدل های محلی در جوامع پایدار ضروری است.