Structure, agency and capabilities: Conceptualising inertia in solid fuel-based cooking practices

فقر انرژی یک مشکل هشدار دهنده است که تقریبا نیمی از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می دهد که به سوخت جامد برای پخت و پز وابسته است. مداخلات متعددی در جهت کاهش تعداد افراد تحت تاثیر قرار دارند، اما بسیاری از آنها به سطح مطلوب تغییری دست نیافته اند. این مقاله چشم انداز جدیدی را برای مفهوم اینرسی در جهت رها کردن سوخت جامد ارائه می دهد. ما توضیح می دهیم که پخت و پز با سوخت جامد یک عمل سنتی است و با استفاده از رویکرد قابلیت، ما استدلال می کنیم که این عمل، که تحت تأثیر تدابیر مداوم اجتماعی قرار می گیرد، می تواند توانایی های مردم را برای پی بردن به زندگی پر رونق محدود کند. همچنین با استفاده از یک لنز تمرین، استدلال می شود که حفظ این عمل محصول آژانس انسانی تحت سلطه دانش و سایر شیوه های اجتماعی است. ما فرض می کنیم که اینرسی که افراد را از دادن مواد جامد به مردم دور می کند، بر تمایل دائمی مردم برای انجام اقدامات بازگشتی و جلوگیری از انجام آکانی های جدید، هدایت شده توسط ساختار اجتماعی محکم ریشه دار شده است. این مقاله استدلال می کند که جایگزینی سوخت جامد تنها با دسترسی به سوخت های مدرن و کوره ها به دست نمی آید. در عوض، ضروری است که زمینه اجتماعی را درک کنیم که در آن بازتولید شیوه های اجتماعی به منظور شکستن مقاومت ساختاری و تحریک پذیری صورت می گیرد.