Paradoxes of reservation-based intersection controls in traffic networks

کنترل تقاطع مبتنی بر رزرو یک ایده انقلابی برای استفاده از فن آوری های خودرو متصل به خودمختار برای بهبود کنترل تقاطع است. وسایل نقلیه به طور جداگانه درخواست اجازه مسیر مسیر دقیق را از طریق تقاطع در زمان های خاص از یک نماینده مدیر تقاطع دنبال می کنند. مطالعات قبلی نشان داده است که رزرو می تواند تاخیر در فراتر از سیگنال های بهینه در بسیاری از سناریوهای تقاضا را کاهش دهد. هدف از این مقاله نشان دادن این است که سیگنال ها می توانند از طریق نمونه های نظری و واقع گرایانه بهتر شوند. ما دو نمونه را ارائه می دهیم که از پروتکل رزرو برای بهره برداری از وسایل نقلیه بر روی جاده های محلی بر روی وسایل نقلیه روی شریان ها استفاده می کنند و کل تأخیر وسیله نقلیه را افزایش می دهد. مثال سوم نظری نشان می دهد که رزرو ها می توانند انتخاب مسیر خودخواهانه خود را به سمت صفات عظیم به خود جلب کنند. بعد، ما دو شبکه واقع بینانه را که از داده های سازمان برنامه ریزی شهری ارائه شده است نشان می دهیم که در آن رزرو ها بدتر از سیگنال ها انجام می شود. ما با نتایج قابل توجهی مثبت از مقایسه رزرو و سیگنال در شبکه شبکه ای در مرکز شهر آستین با استفاده از تخصیص ترافیک پویا نتیجه گرفتیم. به طور کلی این نتایج نشان می دهد که تجزیه و تحلیل مبتنی بر شبکه برای شناسایی گزینه های مسیر نامساعد لازم است قبل از اینکه سیگنال های ترافیک را با کنترل های رزرو جایگزین کند. در تقاطع نامتقارن (مانند تقاطع جاده ای-شریانی محلی)، کنترل رزرو می تواند چندین مسئله بالقوه ایجاد کند. با این حال، در شبکه هایی با تقاطع های متقارن مانند شبکه ای در مرکز شهر، رزرو ها پتانسیل زیادی برای بهبود ترافیک دارند.