Exploring an approach based on digital games for teaching programming concepts to young children

تدوین موضوعات برنامه نویسی در مقاطع ابتدایی مدارس باعث بحث در مورد بهترین شیوه های آموزش این مطالب می شود. اسباب بازی قابل برنامه ریزی، فعالیت های با مواد فیزیکی و بازی های مختلف بعضی از منابع موجود است. در میان آن ها، بازی های دیجیتال عناصر مهمی برای برنامه نویسی یادگیری مانند چالش های افزایشی، بازخورد فوری فردی و تجسم عواقب خطا وجود دارد. در این کار، ما نتایج یک تجربه مبتنی بر بازی های دیجیتال را برای تدریس مفاهیم برنامه نویسی برای کودکان جوان مورد بررسی قرار می دهیم. هدف ما بررسی چگونگی ارائه چنین مفاهیمی در رابط کاربری بازی ها و تأثیر عناصر تعامل در درک کودکان است. این کار در کلاسهای انفورماتیک یک مدرسه برزیلی انجام شد که 42 دانش آموز 5 تا 7 ساله بود. داده ها با استفاده از مشاهدات شرکت کنندگان و مصاحبه های نیمه ساختار یافته و غیر ساختاری، با تمرکز بر مشکلات اصلی مواجهه کودکان در هنگام تعامل با بازی ها جمع آوری شد. موضوعات، مهارت ها و مهارت ها براساس برنامه درسی که توسط رایانه در مدرسه پیشنهاد شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند و توالی دستورالعمل، حلقه های تکرار و شرایط را شامل می شد. نتایج نشان می دهد درک رضایت بخش از توالی دستورالعمل ها و شرایط، اما همچنین نشان می دهد چالش با توجه به نمادهای گرافیکی، عناصر متن و تعامل شناسایی به عنوان سخت درک برای کودکان، و حمایت از یک بنیاد بزرگسال است. یکی دیگر از نقاط بحرانی، درک مفهوم تکرار بود که استفاده از رویکردهای مکمل را ضروری دانست، به ویژه فعالیت های بازیگوش باز نشده. این نشان می دهد که علیرغم تعداد روزافزون بازی های دیجیتال موجود که شامل اصول برنامه نویسی هستند، راه حل های خوبی برای انتقال مفاهیم اصلی به کودکان جوان هنوز پیدا نشده است، و خواستار تحقیقات بیشتر، احتمالا به رویکرد ترکیبی ساختاری است که ترکیبی از بازی های دیجیتال و فعالیت های غیر فعال شده است.