Evaluating moderators of beneficial effects of severity-based assignment to substance use treatments in impaired drivers

برنامه های درمانی برای نقض رانندگان رانندگی در کاهش مصرف الکل و سایر مواد مخدر و جلوگیری از رشوه خواری در این جمعیت اثبات شده است. بسیاری از این برنامه ها براساس یک طرح تخصیص مبتنی بر شدت در نظر گرفته شده اند که در آن افرادی که مشکالت بیشتری دارند یا در معرض خطر بیشتری قرار دارند، به مداخلات طولانی تر و شدیدتری اعطا می شوند. تحقیقات اخیر با استفاده از تجزیه و تحلیل انقباضی رگرسیون، حمایت از طرح های تخصیص مبتنی بر شدت را در نشان دادن نشان می دهد که کسانی که با مشکل بالاتر یا سطوح ریسک به برنامه های طولانی تر و شدید تر نشان می دهد کاهش قابل توجهی در روز نوشیدن بیش از یک فاصله پیگیری، وظیفه. تجزیه و تحلیل عدم انطباق رگرسیون نیز می تواند برای ارزیابی مدیران این مزایای تخصیص استفاده شود. ما یک ارزیابی از تاثیر هشت مدد دهنده بالقوه مزایای تخصیص را به دست می آوریم که از تجزیه و تحلیل عوامل تحقیق بر روی ابزار غربالگری خودآزاری استفاده می شود. پنج عامل از هشت عامل برای کاهش مزایای تخصیص بود: تاثیر منفی، حساس بودن، شیوه زندگی پر خطر، مشکلات الکل و تاریخچه خانواده. اهمیت این نتایج برای توسعه رویه های برنامه ریزی برنامه های موثر تر مورد بحث قرار می گیرد.