The user-friendliness of drama: Implications for drama therapy and psychodrama admission and training

این مقاله ادعا می کند که درام یک هنر هنری کاربر پسند است که می تواند نسبتا به طور مستقیم و با وابستگی کمتر به دانش و مهارت های تمرینی به جای دیگر شیوه های هنری تسلط یابد. توجه به این مفهوم است که این کیفیت ذاتی مجاز به بازبینی پیش شرطهای درام برای آموزش درام و آموزش روانگردان است. برای این منظور ابتدا پیش نیازهای هنری برای موسیقی درمانی، هنر درمانی، حرکات متحرک رقص، و همچنین آموزش درام و آموزش روانگردان در اسرائیل، ایالات متحده و انگلستان را بررسی می کنم. من سپس سه اصل اصلی توسعه، روانی، و هنری را برجسته می کنم که بر این استدلال استوار است که در مورد درک کاربر دوستی درام، کیفیتی است که هم از برکت و هم برای دانش آموز و معلم درام و درمانی است. پارادوکس همراه با کاربر دوستی از درام این است که اگر چه احساس غرور و بصیرت از آشنایی با درام باعث جذاب شدن بسیاری از دانش آموزانی می شود که از تجربه پیش آموزش جامع دراماتیک برخوردار نیستند، بعضی از آنها ممکن است در درک و اعتماد به فرایندهای دراماتیک با چالش های قابل توجه روبرو شوند به عنوان درمانگران در آموزش. من پیشنهاد می کنم که چگونه برنامه های درام آموزشی و برنامه های آموزش روانگردان می توانند شرایط لازم برای درک عمیق درام، تئاتر و / یا عملکرد را برآورده کنند که درمان های مبتنی بر درام را از دیگر درمان های خلاق هنری متمایز می کند. پیشنهادهایی برای نیازهای خاص درام قبل و در حین آموزش ارائه شده است.