Associations among scaffold presentation, reward mechanisms and problem-solving behaviors in game play

ابزارهای یادگیری استفاده شده با بازی های دیجیتال - معمولا داربست نامیده می شود - می تواند سرخوردگی بازیکنان را کاهش دهد و به آنها در ایجاد موفقیت آمیز کمک کند تا راه حل های حل مسئله را ایجاد کنند. اعتقاد بر این است که مکانیسم های پاداش در قالب انگیزه های خارجی به تقویت انگیزه و ترویج یادگیری کمک می کند، اما احتمالا به هزینه اعتماد فراگیر یادگیرنده. برخی از محققان پیشنهاد کرده اند که مکانیسم پاداش می تواند برای جلوگیری از تبدیل بازیکنان به داربست ها مورد استفاده قرار گیرد. برای این مطالعه، پروفسور سودوکو، یک نسخه ساده از بازی استدلال دیجیتالی دلخواه، برای بررسی اثرات مکانیسم ارائه پاداش به جای پاداش در رفتارهای حل مسئله و اقدامات با هدف تطبیق، سفارشی کردیم. در مجموع 126 نفر شرکت کننده به داربست فعال (کمک مستقیم به بازیکنان در ابتدای یک بازی)، داربست منفعل (که توسط سیستم بازی انجام می شود زمانی که بازیکنان در مدت زمان مشخصی سه اشتباه را انجام دادند) و گروه های داربست پنهان (قابل دسترسی هروقت). هر داربست سه عملکرد داشت: نشانه گذاری ویژگی های بحرانی، کنترل نا امیدی و تظاهرات. سه گروه مکانیسم پاداش به دست آوردن نقطه و به دست آوردن امتیاز امتیاز داده شد. داده های ما نشان می دهد که ارائه مناسب یک یا چند داربست باعث کاهش وابستگی بازیکنان به حمایت و افزایش توانایی های یادگیری مثبت و کاهش ناامیدی می شود. نتایج نشان می دهد که مکانیسم پاداش به جای اعتماد به داربست ها، حل مسائل مستقل را ارتقا داد و افزود که مکانیسم های داربست و پاداش، بازیکنان با تجربه را برای ایجاد قوانین جدید، غلبه بر محدودیت های قوانین موجود و ایجاد راهکارهای پیچیده تر یادگیری تشویق کردند. ما در مورد نیاز به دقت طراحی ارائه داربست با توجه به اهداف آموزشی خاص و همچنین مزایای احتمالی برای معلمان از نظر تحلیل مشکلات دانشجویان فردی در حل مسائل عددی مواجه هستیم.