On the effective accuracy of spectral-like optimized finite-difference schemes for computational aeroacoustics

مقاله حاضر با هدف برجسته کردن نقاط قوت و ضعف طرح های به اصطلاح طیفی بهینه شده (صریح مرکزی) اختلاف فواصل محدود، زمانی که آن ها برای تقریب عددی مشتقات فضایی در مشکلات تکاملی هواپیما استفاده می شوند. با توجه به این دیدگاه، ابتدا یادآوری می کنیم که چگونه اپراتورهای دیفرانسیل را می توان تقریبی با استفاده از روش های متمایز محدود متمایز مرکزی متمایز کرد. سپس بهینه سازی طیفی ممکن از دومی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد، مزایا و معایب چنین بهینه سازی که از لحاظ نظری مورد مطالعه قرار گرفته اند، قبل از اینکه از نظر عددی اندازه گیری شوند. برای انجام این کار، دو طرح محبوب به طرق مختلف طیفی به وسیله مقایسه مستقیم با همتایان استاندارد آنها ارزیابی می شود، مانند یک تمرین مقایسه ای برای چندین مورد آزمایشی آکادمیک. در پایان، نتیجه کلی به دست می آید، که به ما اجازه می دهد که بحث کنیم که چگونه طرح های بهینه شده طیفی ترجیح داده می شود (یا نه) به معیارهای استاندارد، زمانی که برای شبیه سازی مشکلات هوای واقعی زندگی می کنند.