Model-based head pose-free gaze estimation for assistive communication

اهمیت استفاده از ردیابی چشم مبتنی بر ویدئو به عنوان یک ابزار کمک به مدت طولانی شناخته شده است، به ویژه در حوزه تعامل انسان و کامپیوتر برای کمک به افراد فاسد به چالش در عملکرد کامپیوتر با حرکات چشم به تنهایی. با این وجود، چندین حالت عملیاتی به طور معمول با روش های ردیابی چشم در حال حاضر، مربوط به محدودیت های حرکات سر و کالیبراسیون کاربر طولانی مدت قبل از ارزیابی دیدگاه، باید در جهت کمک به افرادی که دارای اختلالات حرکتی هستند، کاهش یابد. در این مقاله پیشنهاد می کنیم یک روش مبتنی بر مدل سر و کروی استوانه ای برای تخمین چشم سه گانه چشم تحت حرکت آزاد از یک دوربین مجتمع شده به یک کامپیوتر نوت بوک باشد تا هر گونه پیش فرض حرکت بدون سرنشین ثابت شود نیاز به همکاری طولانی مدت کاربر قبل از تخمینی چشم انداز. اعتبار روش پیشنهادی بر روی داده های موجود در دسترس عموم و داده های واقعی که از طریق همکاری داوطلبانه گروهی از افراد طبیعی و فرد مبتلا به فلج مغزی گرفته شده است مورد بررسی قرار گرفته است.