Modelling uncertainty in social-natural interactions

سیستم های اجتماعی-محیطی را می توان به عنوان یک شبکه پیچیده از تعاملات علیت معرفی کرد. مدل سازی چنین سیستم هایی نیازمند روش هایی است که قادر به عدم اطمینان هستند. با توجه به ماهیت احتمالی آنها، شبکه های بیزی یک ابزار قدرتمند برای نمایندگی از سیستم های پیچیده است که در آن تعاملات بین متغیرها نااطمینانی هستند. در این مقاله تعاملات بین زیر سیستم های اجتماعی و طبیعی (استفاده از زمین و اجزای جریان آب) با استفاده از شبکه های ترکیبی بیزی براساس مدل ترکیبی از مدل های مختلط بررسی می شود. این مطالعه با هدف ارائه یک روش جدید برای مدل سازی تغییر سیستماتیک در یک محیط اجتماعی-محیطی است. دو تغییرات درونی - تشدید کشاورزی و حفظ حاصلات سنتی - پیشنهاد شده است. تشدید اقدامات کشاورزی منجر به افزایش نرخ مهاجرت به منطقه و نیز افزایش تلفات آب از طریق تبخیر می شود. در مقابل، حفظ تراکم سنتی به سختی ساختار اجتماعی را تغییر می دهد، در حالی که افزایش نرخ تبخیر و انتقال و بهبود کنترل آب روان است. این نتایج نشان می دهد که شبکه های ترکیبی بیزی یک ابزار عالی برای مدل سازی تعاملات اجتماعی است.