Effects of environmental heterogeneity on predictions of tree species' abundance in response to climate warming

اکثر پیش بینی های توزیع گونه های درختی در مقیاس های فضایی وسیع تنها بر یک ویژگی ممکن از ناهمگن محیط زیستی مبتنی است. ارزیابی اثرات ناهمگونی چندگانه در پیش بینی ها ممکن است در تعیین مقدار نامطلوب پیش بینی کمک کند. در این مطالعه، اثرات سه سطح ناهمگنی محیطی بر پیش بینی مقیاس های چشم انداز مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، ما تجزیه و تحلیل کردیم که چگونه پراکندگی بذر و رقابت بین گونه ها موجب عدم اطمینان پیش بینی می شود. ما از یک سیستم اکوسیستم و مدل سازی چشم انداز به منظور پیش بینی فراوانی گونه های درخت در مقیاس چشم انداز استفاده کردیم. ما سناریوهای چند گونه ای و تک گونه ای را طراحی کردیم، هر کدام با سه سطح ناهمگنی محیطی. نتایج ما نشان داد اهمیت در نظر گرفتن ناهمگنی زیست محیطی در پیش بینی گونه های گونه های درختی. برای پیش بینی های مقیاس چشم انداز گونه های اولیه زودهنگام، در بین سطوح ناهمگونی به طور قابل توجهی متفاوت بود. برای گونه های دیرهنگام، عدم قطعیت پیش بینی بر اساس سطوح مختلف ناهمگونی نسبتا کم بود. پراکندگی بذر ممکن است منبع تغییر در پیش بینی ها باشد، در حالی که رقابت بین گونه ها ممکن است چنین تغییراتی را کاهش دهد.