Spatial representations are not neutral: Lessons from a participatory agent-based modelling process in a land-use conflict

هدف از این مقاله سوالاتی است که به طور فزاینده ای برای ساخت و استفاده از مدل های صریح مرسوم، به ویژه در مورد فرایندهای مدل سازی مبتنی بر عامل مشارکتی، مورد سوال قرار می گیرد. این مقاله ترکیبی از درس های ادبیات و مورد فرایند مدل سازی همراه است که در زمینه درگیری در مورد مدیریت زمین و جنگل در شمال تایلند انجام می شود. با استفاده از بینش از نظریه های مذاکرات، به طور خاص به بررسی تأثیر بازنمایی های فضایی در نحوه برخورد مردم، بحث و آموختن از یکدیگر در روند مدل سازی مشارکتی می پردازیم. ما استدلال می کنیم که مدل هایی که فضایی بیش از حد صریح و واقع گرایانه هستند، می توانند در حقیقت مانع از کشف سناریوهای نوآورانه و یکپارچه شوند که در آن اهداف زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی به طور متقابل غنی می شوند. در واقع، بازنمایی های فضایی ممکن است منجر به فکر کردن در مورد مرزها و فضای جداگانه شود، و از این طریق مانع از فکر کردن در فضای چند منظوره و یافتن راه حل های ابتکاری و یکپارچه می شود.