Fatigue life predictions of metal structures based on a low-cycle, multiaxial fatigue damage model

یک استراتژی مدل سازی برای شبیه سازی خستگی در سازه های فلزی تحت شرایط بارگیری چند لبه ای است. تصور می شود که تغییر شکل پیکسل های پیکسل باعث ایجاد رشد و رشد میکروکراک شود، که به نوبه خود سبب وخامت خواص مکانیکی و حرارتی می شود. تکامل و رشد میکروکراکها بوسیله یک فرمول مکانیک آسیبدی که به معنی از دست دادن مترقی از یکپارچگی مواد است، مدل سازی می شود. فرمولاسیون با استفاده از روش هوایی بحرانی برای پیش بینی هسته زایی میکروارگانیسم استفاده می کند. فرض بر این است که میکروسکوپ های در حال ظهور با جهت گیری بحرانی بحرانی مطابقت دارند و موجب رفتار خسارت ناشی از آن می شود. یک تانسور آسیب دوم مرتبه برای تعریف رفتار خسارت توسط یک پاسخ ماتریال ارتعاشی تعریف می شود. تکامل خسارت ناشی از رشد میکروارگانیسم از یک معیار انرژی تجربی بر اساس چگالی انرژی کششی ناپیوستگی بدست می آید. به این ترتیب، پاسخ مادری ایزوتروپیک یک ماده ی بی روح، در طول تحرک صدمه ای، ارتوپروپیک می شود و باعث از دست رفتن وابستگی به مواد می شود. فرمولبندی مکانیک آسیب پیوسته در ترکیب با روش المان محدود غیر خطی، شبیهسازی خرابکاری ساختاری ناشی از یک منطقه پخشکننده شکست مواد را امکانپذیر میکند. این رویکرد در روش المان محدودی اجرا می شود و به وسیله تکنیک حرکت چرخه برای کاهش زمان محاسبات گسترش می یابد. استراتژی مدل سازی بر روی پرتوهای کانتینر اندازهی میکرومتر در شرایط خستگی چرخه کم نشان داده شده است.