Scheduling styles

برای برنامه ریزی فعالیت ها و انتقال از یک فعالیت به بعد، انسان ها می توانند به ساعت خارجی (سبک ساعت) و یا بر حس داخلی آن (سبک زمان رویداد) تکیه کنند. این مقاله در مورد چگونگی تکیه بر نشانه های زمانی خارجی در برابر نشانه زمان درونی می تواند به نحو چشمگیری شیوه ای را که مردم جهان اجتماعی را درک می کنند، بسوی هدف صرفا سازماندهی فعالیت ها شکل دهند. اولا تحقیق نشان می دهد که وابستگی افراد به زمان ساعت یا زمان رویداد صرفا مصنوعی فرهنگی نیست بلکه یک راه برای خود تنظیم است. دوم، هر سبک برنامه ریزی، شبیه به لنزهای مختلف است که از طریق آنها مردم جهان را در نظر می گیرند: هر یک عمیقا و متفاوتی بر احساس کنترل افراد و توانایی آنها برای تحریک احساسات مثبت تاثیر می گذارد. مفاهیم پایینی برای حوزه های خلاقیت، تصمیم گیری و مدیریت مصرف کننده مورد بحث قرار گرفته است.