Psychological time and intertemporal preference

بسیاری از تصمیمات مردم شامل مصارف زمانبندی بین هزینه ها و مزایای فعلی و آینده می شود. از آنجا که نتیجه گیری در چنین تصمیماتی با زمان (یعنی تاخیر) جدا می شود، تصور زمان باید نقش مهمی ایفا کند. به طور سنتی، محققان زمان را به عنوان اطلاعات عینی (به عنوان مثال، زمان تقویم) مورد بررسی قرار داده و تأثیر تاخیرهای مختلف را بر ترجیح زمانی موقت بررسی کرده اند. به تازگی، محققان شروع به در نظر گرفتن ماهیت ذهنی ادراک زمان آینده و استفاده از زمان روانی (ذهنی) به جای تقویم زمان واقعی به عنوان یک متغیر توضیحی کانونی برای اولویت های میان مدت. ماهیت ذهنی ادراک زمان آینده و تاثیر آن در ترجیح زمانی بینظیر اهمیت خاصی دارد، زیرا به این معنا است که بیقراری را میتوان با تغییر درک زمان خود کاهش داد.