Trusting others: shared reality in testimonial learning

بسیاری از یادگیری زود هنگام به دیگران بستگی دارد، و انتقال شهادت کودکان را با طیف وسیعی از فرصت ها برای یادگیری در مورد و از افراد دیگر ارائه می دهد. کار بسیار متمرکز بر توانایی کودکان برای انتخاب یا ترجیح دادن منابع خاص اطلاعات بر اساس معرفت شناسی مختلف (مثلا دقت، قابلیت اطمینان، دسترسی ادراکی، تخصص) و اخلاق (مثلا مهربانی، عضویت در گروه، صداقت) است. درک مکانیسم هایی که از طریق چنین ترجیحات انتخابی ظاهر می شود، اساسا در چارچوب هایی است که شهادت را به عنوان منبع شواهد القایی مورد استفاده قرار می دهند و اعتماد کودکان را به عنوان استنتاج مبتنی بر شواهد تلقی می کنند. با این حال، دیگر ملاحظات متقابل بین فردی وجود دارد که اعتماد اطفال را نسبت به دیگران تأیید می کند، ملاحظاتی که بر کودکانی که از آنها یاد می گیرند و همچنین سایر تصمیمات عملی را تأثیر می بخشد. گسترش مفهوم ما در مورد اعتماد و توجه به دلایل بین فردی که ما باید به دیگران اعتماد کنیم، می تواند درک کنونی ما در مورد نقش اعتماد در یادگیری و تصمیم گیری های عملی کودکان را تقویت کند و همچنین یک تصویر جامع تر درباره اینکه چگونه کودکان در یک واقعیت مشترک با یکدیگر شرکت می کنند، خانواده آنها، همسالان و جوامع.