Biased supervision

سازمانها می توانند از پرداخت عملکرد ذهنی استفاده کنند، زمانی که اقدامات قابل اثبات قابل اجرا ناقص باشند. با این حال، این به ناظران توانمند است که کارکنان را به سوی وظایفی که به طور عمده به نفع نظارت بر عهده سازمان است، هدایت کند. ما یک مدل نماینده اصلی-سرپرست را در یک کار چند منظوره اجرا می کنیم، جایی که سرپرست دارای اولویت ذاتی برای انجام وظایف خاص است و ممکن است اطلاعات نرم افزاری را در مورد تلاش نماینده دریافت کند. ما نشان می دهیم که عملکرد ذهنی بر مبنای ارزیابی توسط یک ناظر بی تاثیر، تأثیر مشابهی بر تخصیص تعهد عامل در میان وظایف به عنوان پرداخت انگیزشی براساس معیار عملکرد نامتقارن دارد. ترکیب ضوابط عملکرد غیرمستقیم با نظارت بی نظیر می تواند کاهش یابد، اما همیشه این اعوجاج را از بین نمی برد. ما نتیجه های خود را به انتخاب بین مدیران ارشد متخصص و عمومی متصل می کنیم، در صورتی که بین توانایی های نظارتی و تعصب ایجاد می شود.