A Multimethod Examination of the Effect of Insomnia Symptoms on Anxious Responding to a Social Stressor

تعداد بیشتری از مطالعات، علائم بی خوابی را به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای ایجاد اختلالات اضطرابی شناسایی می کنند. با این حال، تحقیقات کمی از مکانیزم های بالقوه ای که از طریق آن بیخوابی می تواند منجر به افزایش خطر اضطراب شود، مورد بررسی قرار گرفته است. یک خط جداگانه از ادبیات نشان می دهد که خواب برای پاسخگوئی انسانی و رفتاری انسانی به عوامل استرسزا ضروری است، یک مکان بالقوه پیوند علائم بی خوابی با خطر اضطراب. برای بررسی اینکه آیا علائم بی خوابی بر احساس عاطفی و رفتاری واکنش نشان می دهند و به یک استرسور مرتبط با اضطراب پاسخ می دهند، پژوهش حاضر، نمونه ای از 99 دانشجوی کارشناسی با سطوح مختلف علائم بی خوابی را استخدام کرد. شرکت کنندگان گزارش های خودآزاری و اقدامات روانپزشکی را قبل، در طی و پس از یک کار رسمی بیان کردند. نتایج نشان داد که پس از کوواریانس برای تأثیر منفی، علائم بیخوابی افزایش یافته به طور قابل توجهی با اضطراب و پیشگیری از بروز پیش آگهی در برابر واکنش های پوستی پیش از سخنرانی همراه بود و پاسخ های هدایت پوستی، مشکلات تنظیم هیجانات و استفاده از ایمنی در طول سخنرانی افزایش یافت. نتایج به دست آمده، شواهدی را برای این مفهوم نشان می دهد که علائم بی خوابی با اختلالات روانی و احساسی مرتبط با استرسور مرتبط با اضطراب همراه است.