The role of expectancy and proactive control in stress regulation: A neurocognitive framework for regulation expectation

در مواجهه با شرایط استرس زا یا عاطفی، توانایی های نظارتی باید به ما اجازه داده شود تا با سازگاری مواجه شوند. با این حال، افراد مبتلا به افسردگی اغلب دارای حساسیت کم کنترل درک شده هستند و با بی توجهی انتظارات منفی در مورد توانایی آنها برای مقابله با وقایع استرس زای آینده مشخص شده اند. امید به پایین بودن نسبت به توانایی مقابله با وقایع استرس آتی ممکن است منجر به کم شدن کنترل پیشگیرانه، یک مکانیزم مهمی برای کنترل شناختی شود که منعکس کننده نگهداری پایدار و پیش بینی اطلاعات مربوط به هدف در قشر پیشانی جلو دو طرفه برای بهینه سازی عملکرد شناختی است. در این بررسی نظری، ادبیات گوناگونی را ادغام می کنیم. ما استدلال می کنیم که انتظارات از توانایی های قانونی فرد قبل از ارائه یک رویداد تحریک کننده یا کار استرس زا با پیش بینی و پیشگیرانه یا پیشگیرانه پیش بینی یا پیشگیری از سلول های عصبی خاص قبل از برخورد واقعی با رویداد استرس، به نحوی است که می تواند یا سازگاری یا ناسازگار باشد. علاوه بر این، ما درباره نقش مهم اعتماد به نفس و همچنین توانایی پذیرش وضعیت زمانی که مقابله امکان پذیر نیست، بحث می کنیم. رویکرد ما دارای پیامد برای طیف گسترده ای از اختلالات و شرایط است که تنظیم مقابله با استرس نقش مهمی دارد و می تواند برای هدایت استفاده از مداخلات بالینی که اخیرا توسعه یافته است، و همچنین برای تنظیم مداخلات برای تسهیل کنترل پیشگیرانه.