Relationship between body dissatisfaction and disordered eating: Mediating role of self-esteem and depression

هدف از این مطالعه بررسی فرضیه ای است که تأثیر نارضایتی بدن بر رفتار غذا خوردن ناخوشایند از طریق اعتماد به نفس و افسردگی متاثر می شود. اگر تأثیر نارضایتی بدن بر غذا خوردن ناخوشایند با اعتماد به نفس و افسردگی توضیح داده شود، درمان ممکن است از تمرکز بیشتر بر عزت نفس و افسردگی نسبت به نارضایتی بدنی برخوردار شود. ما همچنین بر اهمیت تصویر بدن تاکید کردیم تا با عزت نفس پایین، نشانه های شدید افسردگی و خوردن اختلال بیشتر ارتباط برقرار شود. نتایج نشان داد که تأثیر نارضایتی بدن در تغذیه اختلال به طور کامل میانجی بود، در حالی که تاثیر ویژگی های نمایش بدن تا حدودی میانجی بود. هر دو عزت نفس و افسردگی، واسطه معنی دار بودند. اهمیت و اعتماد به نفس بدن تاثیر مستقیم بر خوردن و رفتار جبرانی دارد. افسردگی تأثیر مستقیم بر خوردن غذا داشت. این اثر در زنان بطور معنی داری قوی تر بود. افسردگی نیز تأثیر مستقیم بر مصرف غذا دارد. این اثر در میان زنان مثبت بود اما در میان مردان منفی بود. نتایج به دست آمده از نظریه های احساسی و نظریه های رفتاری شناختی اختلالات خوردن حمایت می کند که نشان می دهد که عزت نفس و افسردگی فاکتورهای پروگزیمال هستند، در حالی که تأثیر نارضایتی از بدن غیر مستقیم است. نتایج نشان می دهد اهمیت تمایز بین علائم مختلف بیلیمی. افسردگی ممکن است سبب خوردن غذا شود، اما رفتار جبرانناپذیر بستگی به اهمیت خودپنداره و تصویر بدن دارد. نتایج حاکی از آن است که زنان ممکن است به خوردن غذا و خوردن غذا کمک کنند تا از آگاهی از احساسات منفی فرار کنند، در حالیکه مردان به میزان کمتری نسبت به زنان تمرکز می کنند. درمان در ابتدا بر روی رفتار خوردن اولویت دارد و مکانیسم هایی مانند درجه اعتماد به نفس و افسردگی دوم است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تمرکز زودتر بر روی عزت نفس و افسردگی در درمان ناهنجاری های غذایی ضروری است.