Subjective randomness as statistical inference

بعضی از رویدادها بیشتر از دیگران تصادفی هستند. به عنوان مثال، هنگام ریختن یک سکه، دنباله ای از هشت سر در یک ردیف به نظر نمی رسد بسیار تصادفی. از کجا این اتهامات مربوط به تصادف کجاست؟ ما استدلال می کنیم که تصادف ذهنی می تواند به عنوان نتیجه یک استنتاج آماری محاسبه شواهدی مبنی بر اینکه یک رویداد برای تولید توسط یک فرآیند تولید تصادفی ایجاد می شود، درک می شود. ما نشان می دهیم که چگونه این حساب یک لینک به کار قبلی مربوط به تصادفی به پیچیدگی الگوریتمی فراهم می کند، که در آن وقایع تصادفی هستند که نمی توانند توسط برنامه های کامپیوتری کوتاه توصیف شوند. پیچیدگی الگوریتمی هر دو ناسازگار است و به طور کلی برای ضبط قوانینی که مردم می توانند تشخیص دهد، اما مشاهده تصادفی به عنوان استنتاج آماری، دو مسیر برای حل این مشکلات را فراهم می کند: با توجه به قوانین تولید شده توسط ماشین های رایانه ای ساده و محدود کردن مجموعه ای از توزیع های احتمالی که مشخصه منظم بودن هستند. با تکیه بر کار قبلی، کاوش در این مسیرهای مختلف به مفهوم محدودتری از تصادف، ما مدل های کمی اندک از قضاوت های تصادفی انسانی را تعریف می کنیم که نه فقط به دنباله های باینری - که تمرکز بسیاری از کار قبلی را بر روی تصادف بودن ذهنی - بلکه همچنین به ماتریس باینری و خوشه بندی فضایی.