Decision processes in temporal discrimination

دینامیک پردازش مبتنی بر تصمیمات زمانی و زمان پاسخ آنها، توجه کمی را در مطالعه زمانبندی فاصله انجام داده است. در مقابل، مدل های دیگر فرم های ساده تصمیم گیری، با استفاده از زمان پاسخ، به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته اند، و منجر به اختلاف قابل توجهی بین نظریه های تصمیم گیری زمانی و غیر زمانی می شود. با این وجود چارچوب نظری تصمیم گیری جامع که شامل مدل های تصمیم گیری غیرموجب در حال حاضر می باشد، می تواند برای خود زمانبندی زمانبندی و تصمیم گیری مبتنی بر زمان حساب کند. ما برای شواهدی از این چارچوب در عمل تبعیض زمانی انسانهایی که بر روی کار برانگیختن زمان مواجه شده اند، تلاش کردیم. در این وظیفه، شرکت کنندگان به طور خلاصه دوره های محرک تجربه شده را به عنوان کوتاه مدت یا طولانی براساس شباهت درک شده خود با دو دوره زمانی مرجع یاد شده طبقه بندی کردند و فقط برای طبقه بندی صحیح این منابع ارایه شدند. تجزیه و تحلیل ما از نسبت های انتخابی و زمان پاسخ نشان می دهد که فرآیند انتشار دو مرحله ای، پارامتریک برای به حداکثر رساندن پاداش های به دست آمده، می تواند برای الگوهای برجسته عملکرد اختلاط حساب شود. اولین مرحله پخش فاز، با جمع آوری یک سیگنال ساعت درونزایانه پر سر و صدا، مرحله دوم، تصمیم گیری دربارۀ بازنمایی زمانبندی مرحله ی اول را با جمع آوری شواهد در مرحله اول که توسط سر و صدایی درون زده خراب شده است، می گیرد. به حداکثر رساندن پاداش لازم است که نرخ انباشت دوم مرحله و نقطه شروع بر اساس وضعیت تایمر مرحله اول در پایان مدت زمان محرک باشد و تخمین ها از تاخیر های غیر تصمیم گیری به عنوان یک عامل از محرک ها مدت زمان. نتایج مطابق با این پیش بینی ها هستند و بنابراین از گسترش مدل رانش-افشای تصمیم گیری های استاتیک به حوزه زمانبندی فاصله و تصمیم گیری های موقتی حمایت می کنند.