Influences of grasp selection in typically developing children

هنگامی که به سوی یک شیء می رسیم، بزرگسالان به دنبال چشماندازی هستند که پس از اقدامات در نظر گرفته شده، در یک موقعیت راحت به پایان می رسد، حتی زمانی که این نیاز به شروع یک موقعیت ناراحت کننده (اثر حالت راحتی حالت پایانی) است. با این حال، این استراتژی به طور مداوم توسط کودکان مورد استفاده قرار نمی گیرد، بلکه به نظر می رسد که حداقل یک چرخش قبل از تماس با دست را به نفع خود داشته باشد، حتی زمانی که این امر منجر به موقعیت ناتمام ناراحت کننده می شود. از لحاظ حرکات چندگانه، استراتژی هایی که برای انتخاب دستکاری استفاده می شوند، مشخص نیست؛ بزرگسالان هنوز هم می توانند برای آرام کردن حالت پایان دادن به دولت با توجه به تمایل خود به برنامه ریزی برای پایان دادن به جنبش؛ با این حال، کودکان که کمتر قادر به پیوند جنبش هستند ممکن است تمایل به شروع حالت حالت راحتی. در این مطالعه در حال بررسی گزینش در کودکان بین 4 تا 12 ساله بود و سال ها و در یک گروه بزرگسالان بود. از شرکت کنندگان خواسته شد که یک دیسک را بچرخانند به طوری که یک فلش به سوی یک هدف مشخص (ها) اشاره کرد، تعداد توالی ها در یک حرکت از یک تا سه افزایش یافت. برنامه ریزی برای راحتی حالت پایانی در همه شرکت کنندگان مشاهده شد و یک مسیر توسعه روشن مشخص شد که در آن راحتی نسبی یک موقعیت پایه می تواند به طور مستقیم از طریق سن در ماه ها پیش بینی شود. بزرگسالان و افراد 10 تا 12 ساله به یک استراتژی راحتی در حالت پایانی علاقه مند بودند، در حالی که کودکان جوانتر به راحتی به حالت پایان دادن به حالت دولتی، راحتی شروع حالت و بدون استراتژی چرخش اولیه دست یافتند. همه گروه ها توانستند به راحتی حرکت کنند، در حالی که از سه مرحله تشکیل شده بودند. با این حال، نسبت حرکات متکی به استراتژی راحتی در حالت پایانی کاهش می یابد، به عنوان افزایش طول دنباله، در حالی که نسبت راحتی شروع حالت و بدون استراتژی چرخش اولیه افزایش می یابد. داده های کنونی این مفهوم را پشتیبانی می کنند که یک مکانیزم برای برنامه ریزی درک ممکن است مبتنی بر تجربه موتور باشد.