The costs and benefits of temporal predictability: impaired inhibition of prepotent responses accompanies increased activation of task-relevant responses

در حالی که مزایای پیش بینی زمانی در پردازش سنسور حرکتی به خوبی شناخته شده است، هنوز معلوم نیست که آیا این به دلیل اجرای کارآمد پاسخ مناسب و یا مهار یک نامناسب است. برای پاسخ به این سوال، اثرات پیش بینی زمانی را در وظایفی که نیاز به انتخاب بازدارنده (وظیفه سیمون) یا کنترل جهانی مانع از واکنشهای پیشگیرانه داشت، مورد بررسی قرار دادیم. ما انتظارات زمانی را با ارائه نشانه هایی که یا پیش بینی (نشانه های زمانی) یا نه (نشانه های خنثی) زمانی که هدف ظاهر می شود، دستکاری کردیم. در وظیفه سیمون، عملکرد زمانی بهتر بود که موقعیت هدف (سمت چپ / راست) با دست پاسخ و سازگاری با عملکرد هماهنگ بود، اگر اهداف به طور موقت در نظر گرفته شوند، بهبود یافت. با این حال، توابع دقیق قاعده نشان داد که پیش بینی های زمانی به طور انتخابی تعداد خطاهای سریع و مداخله ای را افزایش داد. با استفاده از دینامیک اثر تداخل (قطعه دلتا) در وظیفه سیمون، تأخیر زمانی بر روی مهار بازخورد انتخابی تأثیری نداشت. در مقابل، در زمان پاسخ سیگنال توقف، زمان واکنش سیگنال توقف، اندازه گیری مخفی از یک فرم جهانی واکنش پاسخ، به طور معنی داری طولانی تر در آزمایشات پیش بینی شده بود. بنابراین، زمانی که زمان شروع هدف را می توان پیش بینی کرد، سخت تر بود که مانع پاسخ به هدف شود. به طور خلاصه، نتایج ما نشان می دهد که تغییرات زمانی، اثرات تداخل پاسخ های پیشین را در عملکرد وظیفه ترکیب می کند. ما پیشنهاد می کنیم که هرچند پیش بینی های زمانی، فعال شدن پاسخ های مربوط به کار را تقویت می کند، مهار واکنش های پر قدرت را مختل می کند.