A universal cue for grammatical categories in the input to children: Frequent frames

چگونه کودک، کلمات را به دسته های دستوری می نویسد، زمانی که کلمات به صورت آشکار یا نشانه گذاری نشوند؟ نظریه های جدید کسب و دریافت زبان پیشنهاد کرده اند که اطلاعات توزیع شده در توالی کلمات یا مورفها ممکن است نقش مهمی در تشکیل کلاس های دستوری داشته باشند. برای تست این پیشنهاد، ما از طریق هفت زبان مختلف متنوعی را برای بررسی شبیه سازی حداکثر تنوع در ساختار زبان های جهان، از طریق سخنرانی های کودکانه مورد بررسی قرار می دهیم. ما خواهیم پرسید که آیا ورودی برای کودکان حاوی نشانه برای اختصاص دادن دسته بندی های نحوی در فریم های مکرر است، که اغلب رخ می دهد دنباله های غیر مجاور از کلمات و یا مورفها. با توجه به نتایج جمع آوری شده از مطالعات قبلی در مورد زبان های فردی، ما دریافتیم که فریم های مکرر کلمه یک الگوی توزیع قوی برای پیش بینی دقیق مقادیر گرامری ارائه نمی دهند. با این حال، نتایج ما نشان می دهد که فریم ها دارای نشانه هایی بسیار دقیق در سطح بین المللی هستند. ما تئوری می کنیم که الگوی وابستگی غیر مجاور گرفته شده توسط فریم های مکرر یک نقطه پایه جهانی برای یادگیرندگان در سطح مورفولوژیکی است تا دسته بندی گرامری را شناسایی و طبقه بندی کند. این که آیا فریم ها در سطوح بالاتر زبان شناسی مانند کلمات نیز نقش مهمی دارند، ویژگی های دستوری زبان فردی تعیین می شود.