Eyes that bind us: Gaze leading induces an implicit sense of agency

انسانها احساس آژانس را نسبت به تأثیرات سیستم حرکتی بدنشان احساس می کنند. این مورد برای اقدامات دستی مانند هل دادن دکمه ها، لگد زدن فوتبال، و تمام اقداماتی است که بر محیط فیزیکی تاثیر می گذارد. ما می پرسیم که آیا شروع توجه مشترک - باعث ایجاد شخص دیگری به دنبال جنبش چشم ما می شود - می تواند یک حس تلویحی از آژانس را بر این پاسخ زلزله متقابل مطرح کند. جنبش های چشم خود را نمی توانند به طور مستقیم بر محیط فیزیکی تاثیر بگذارند، اما توجه مشترک به عنوان مثال می تواند به عنوان جنبش های چشم به طور غیر مستقیم باعث نتایج اجتماعی شود. در اینجا ما نشان می دهیم که منجر به نگاه یک چهره روی صفحه نمایش، باعث کم توجهی به شکاف زمانی بین عمل و نتیجه می شود (آزمایشات 1 و 2). به نظر می رسد که این اثر زیر ارزیابی، به نام "اتصال موقتی"، یک اندازه از معنای ضمنی آژانس است. آزمایش 3 از این که آیا فقط حرکت جنبش در یک زمینه غیر فرهنگی و غیر اجتماعی ممکن است بر برآورد موقعیت تأثیر بگذارد، تأثیر قابل ملاحظه ای نداشته باشد، به این معنی است که عملکردهای اکلوموتور غیر قابل قبول بر اساس برآوردهای تاریخی براساس این شرایط تأثیر قابل توجهی ندارد. با هم، این یافته ها نشان می دهد که یک احساس ضمنی از آژانس هنگام ایجاد تعامل توجه مشترک ایجاد شده است. این مهم است برای درک اینکه چگونه انسان ها می توانند به طور موثر تشخیص و درک پیامدهای اجتماعی اقدامات خود را شناسایی و درک کنند.