Early visual deprivation prompts the use of body-centered frames of reference for auditory localization

اثرات محرومیت زودرس فوری در پردازش فضایی شنوایی بحث انگیز است. نتایج مطالعات روانپزشکی اخیر نشان می دهد افرادی که به کوره متولد شده اند اختلال فضایی در منابع محلی صدا در محیط های شنوایی خاصی وجود دارد، در حالی که مطالعات روان شناختی قبلی نشان می دهد توانایی های فضایی شنوایی در اوایل کور در مقایسه با افراد چشمگیر افزایش یافته است. توضیح اینکه چرا کمبود فضایی شنوایی گاهی در جمعیت های کور دیده می شود و وابستگی به کار آن هنوز روشن است. ما درک افراد فضایی شنیداری در بزرگسالان مبتلا به نابینایان را بررسی کردیم و نشان دادیم که کسری بودجه ناشی از توانایی کاهش توانایی نابینایان برای تغییر مکان صدا با استفاده از یک مرجع خارجی است. ما دریافتیم که عملکرد در جمعیت کور به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد زمانی که آنها مورد نیاز برای محاسبه محرک های شنیداری کوتاه با توجه به نشانه های آکوستیک خارجی (فریم مرجع خارجی) و یا زمانی که آنها مجبور به پخش فاصله فضایی بین دو صدا. با این حال، آنها با توجه به دست خود (مرجع مرکز مرکز مرکزی)، و یا برای محاسبه فاصله از صداها از انگشتانشان، به صورت مشابهی به کنترل های بینظیر عمل کردند. این نتایج نشان می دهد که محرومیت زودرس و فقدان نشانه های بصری در طی دوره بحرانی، ترجیح می دهد که تمرکز بیشتری بر نمایه های شنوایی فضایی خارجی داشته باشد.