How distinct is the coding of face identity and expression? Evidence for some common dimensions in face space

مدل های سنتی تصور چهره بر مسیرهای متمایز برای پردازش هویت و بیان شخصیت تاکید می کنند. این مدل ها در هدایت تحقیقات عصبی و رفتاری در مورد مکانیزم های ادراک چهره بسیار تاثیر گذار بوده است. با این حال، روشن می شود که مناطق ویژه مغز برای کدگذاری هویت و بیان ممکن است به هر دو ویژگی پاسخ دهند و هویت و بیان بیان می توانند در تعامل باشند. در اینجا از اثرات ادراکی استفاده می کنیم تا ابعاد فضای چهره ادراکی را نشان دهیم که هر کدام هویت و بیان را کد می کنند و بیشتر به نمایش سنتی چالش می کنند. به طور خاص، یک پیوند مثبت قابل توجهی بین اثرات هویت چهره و عواطف بیان وجود دارد که از عواقب دیگر (چشمی) و غیر چهره (تیزه) جدا می شود. مهمتر از همه، تغییرات فردی در کالیبراسیون سازگاری این ابعاد رایج، به طور قابل توجهی توانایی تشخیص هویت و بیان را پیش بینی می کند. این نتایج، نقش ابعاد مشترک در توانایی ما در شناخت هویت و بیان را نشان می دهد و نشان می دهد که پردازش تصویر بصری در سطح بالا از این ویژگی ها کاملا متفاوت نیست.