Conversion of short-term to long-term memory in the novel object recognition paradigm

به خوبی شناخته شده است که استرس می تواند به طور قابل توجهی بر یادگیری تاثیر می گذارد. با این حال، آیا این اثر باعث کاهش یا کاهش حافظه حاصل می شود به ویژگی های استرس زا بستگی دارد. بررسی این پویایی را می توان با نقش استرس در ایجاد انگیزه در عملکرد در یک کار، محاصره کرد. با قرار دادن یک مدل انسجامی از تأثیر استرس بر یادگیری و حافظه، به دنبال کشف عواقب محرک های استرس زا به صورت مستقل از توابع خاص می باشد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر دستیابی به یک استرسور مستقل از کار (سطح نور بالا) بر حافظه کوتاه مدت و طولانی مدت در پارادایم شناخت موضوع جدید است. حافظه کوتاه مدت در هر دو حالت نور کم و کم نور، اما حافظه طولانی مدت به ویژه نیاز به شرایط نور در طول مرحله خرید (محاکمه آشنا) و مستقل از سطح نور در حین بازیابی (محاکمه آزمایشی) بود. به علاوه، حافظه بلند مدت مستقل از انتشار گلوکوکورتیکوئیدی است که مستلزم استرس است، زیرا هر دو نور کم و بالا باعث تولید سطح مشابهی از کورتیکوسترون پلاسمایی می شوند که با عملکرد حافظه بعدی همخوانی ندارد. در نهایت، هر دو حافظه کوتاه مدت و بلندمدت بین تجربیات تکراری صرفه جویی نکردند که نشان می دهد این پارادایم شناخت اولیه جدید ممکن است برای مطالعات طولی مفید باشد، به خصوص وقتی که تحقیقات در زمینه درمان برای تثبیت یا افزایش خاطرات ضعیف در بیماری های نورودنژنتیک یا در طول شناخت کاهش می یابد.