Prostheses as extensions of the body: Progress and challenges

سال های اخیر شاهد افزایش علاقه به ترکیب اندام های مصنوعی هستیم. این پژوهش وعده داده است که افراد مبتلا به اختلالات حسگر حرکتی مانند قطع عضو با پروتز را تشخیص دهند که به نظر می رسد بخشی از بدن آنها باشد. در حالیکه علوم اعصاب به دنبال کشف مکانیسم های شناختی پایه ای از خودآگاهی ذهنی است، توسعه اندام های مصنوعی متداول همچنان در زمینه های علوم عصبی پایه و در واقعیت بالینی با چالش های قابل توجهی مواجه است. در اینجا ما به بررسی نقاط قوت و ضعف پروتزها برای کمک به توانبخشی بیماران در زمینه پیشرفت علوم شناختی و کاربردی علوم اعصاب و تکنولوژی می پردازیم. برای این منظور، نتایجی از تحقیقات اساسی و کلینیکی روانشناختی ارائه می شود تا مشخص شود چگونه چندین نقطه عطف مهم برای دستیابی به خودتخصیص پروتزها به بدن خود منتقل می شود. ما بیشتر در مورد پیامدهای این نتایج برای درمان بالینی و کیفیت زندگی بیماران بحث خواهیم کرد.