What do animals learn in artificial grammar studies?

یادگیری گرامری مصنوعی یک پارادایم مردمی برای مطالعه توانایی نحوی در حیوانات غیر انسانی است. افراد ابتدا برای رسمیت شناختن رشته های نشانه ها که به ترتیب با قوانین دستوری آشنا هستند، آموزش داده می شوند. بعد، برای تست اینکه آیا شناخت بستگی به گرامری بودن دارد، افراد با دستورالعملهای تکراری دستورالعمل و دستورالعمل، که باید بین آنها تقسیم شوند، ارائه می شود. با این حال، نشانه های ساده تر ممکن است تبعیض را در صورت وجود در دسترس داشته باشند. در اینجا، طراحی محرک را در نمونه ای از مطالعات مورد بررسی قرار می دهیم که صداهای خاصی را به عنوان نشانه ها استفاده می کنند و این ادعا یا پیشنهاد می کند که نتایج آنها یک شکل از یادگیری قواعد توالی را نشان می دهد. برای ارزیابی میزان تشابه صوتی بین رشته های آموزش و تست، ما از چهار روش ساده استفاده می کنیم که مربوط به نشانه هایی هستند که احتمالا برجسته هستند. تمام مجموعه های محرک حاوی تعصبات در اقدامات مشابه هستند، به این معنی که محرک های تحرک گرامری، محرک های آموزشی مشابه آکوستیک بیشتر از محرک های آزمون غیر گرامری هستند. این تعصبات ممکن است به رفتار واکنش کمک کند، و قدرت تفسیر دستوری را کاهش دهد. ما نتیجه گرفتیم که آشکارسازهای صوتی نقطه کور در مطالعات یادگیری گرامری مصنوعی در حیوانات غیر انسانی هستند.