Dissociating memory traces and scenario construction in mental time travel

یک بحث مداوم در مورد چگونگی تعریف حافظه اپیزودیک و اینکه آیا این یک توانایی منحصر به فرد انسانی است، وجود دارد. از یک طرف، بسیاری از مطالعات شناخت حیوانات معیارهای مبتنی بر محتوا مانند معیارهای جغرافیایی را محاسبه می کنند و استدلال می کنند که حیوانات غیر انسانی دارای حافظه اپیزودیک هستند. از سوی دیگر، بسیاری از مطالعات شناختی انسان بر تجربه ذهنی در حین بازیابی به عنوان یک ویژگی ضروری از حافظه اپیزودیک و پیش بینی متمایز انسانی آن حاکم است. ما پیشنهاد می کنیم که هر دو دیدگاه ممکن است جنبه های متمایز، اما مکمل حافظه اپیزودیک را با کشف یک تمایز مفهومی بین عوارض حافظه اپیزودیک و سفر زمان ذهنی بررسی کنند. رکوردهای حافظه اپیزودیک، نمایشی متوالی از وقایع خاص و شخصا تجربه شده است. سفرهای روان شناختی بر روی این ردیدها تمرکز می کند، اما نیاز به اجزای دیگر برای ساختن سناریوها دارد و آنها را به روایات بزرگتر تعبیه می کند. حیوانات غیر انسانی ممکن است برخی از حافظه های اپیزودیک را ذخیره کنند، اما ممکن است تنها انسان ها قادر به ساخت روایت های زندگی خود باشند و انعطاف پذیری سناریوهای جایگزین آینده دور را مقایسه کنند.