Painter and scribe: From model of mind to cognitive strategy

از زمان قدیم، ذهن در نظر گرفته شده است که از طریق تصاویر و کلمات عمل کند. متفکران پیش از علم (و بعضی از علمی) که ذهن را به عنوان عامل به کار گرفته بودند، تمایل داشتند که من یک حالت نمایندگی را از دیگران متمایز سازم و دوم اینکه تسلط حالت را به طور کلی در جهان مطرح کنم. ظهور علم روانشناختی تجربی در اواخر قرن نوزدهم، تقسیم فکر / گفتار تصویر را اصلاح می کند، اما عبارات جهانی را ایجاد می کند - مثلا یادآوری یک فرایند کلامی برای همه است - غیر قابل قبول است. از آن زمان، تحقیق درباره تفاوت های فردی و مطالعات موردی از دست دادن تصاویر نشان داده است که کلمات و تصاویر در حال حاضر راه های شناختی جایگزین را نشان می دهند این افراد مستلزم استخدام هستند - اما اگر ضرورت ایجاد شود، می توان با استفاده از حالت بازنمایی دیگر، بازخوانی کرد. در زیر، این تغییر تاریخی در درک را ترسیم می کند و با دعوت از توجه به زمینه گسترده تر که در آن بحث درباره روابط بین «تصاویر» و «کلمات» (همانطور که هر دو شکل داخلی و خارجی نمایندگی) باید انجام شود، نتیجه می گیرد.