The neural monitoring of visceral inputs, rather than attention, accounts for first-person perspective in conscious vision

چرا دانشمندانی که هدفشان بازتولید مکانیسم های عصبی از درک است، باید درک متقابل مغز و بدن را جدی بگیرند؟ تعاملات مغز و اعصاب به طور سنتی با احساسات، تلاش یا استرس همراه است، اما نه با سردی؟ فرآیندهای ادراک و توجه. در اینجا، شواهد تجربی اخیر نشان می دهند که تصویر متفاوتی دارند: نظارت عصبی بر وضعیت بدن، و بخصوص نظارت بر عصبی قلب، بر روی ادراک بصری تاثیر می گذارد. تأثیر نوسانات خودبخودی پاسخ های عصبی به ضربان قلب بر تشخیص بصری به اندازه اثر تاکید صریح توجه فضایی در وظایف ادراکی است. با این حال، ما پیشنهاد می کنیم که نظارت عصبی ورودی های احشایی نقش خاصی در ادراک آگاهانه ایفا کند، که از نقش توجه متمایز است. نظارت عصبی از اندامها مانند قلب یا روده، یک مرجع مرجع محور را ایجاد می کند که از آن دیدگاه اول شخص ذاتا برای درک آگاهانه می تواند توسعه یابد. در این دیدگاه، ادراک آگاهانه از یکپارچه سازی محتوای بصری با دیدگاه اول شخص حاصل می شود.