How do speakers coordinate? Evidence for prediction in a joint word-replacement task

ما بررسی کردیم که سخنرانان نقش شریک خود را در پارادایم نامگذاری مشترک نشان می دهند. دو نفر در نوشتن تصاویر به نوبت تغییر کردند؛ گاهی اوقات تصویر (ابتدایی) با یک تصویر متفاوت (هدف) جایگزین شد، که نشان می داد که آنها مجبور بودند نام تصویر اولیه را متوقف کنند. هنگامی که همان شرکت کننده مجبور به نام تصویر هدف بود، نام تصویر اولیه را بیشتر از زمانی که هیچ شرکت کننده نباید تصویر هدف را نامگذاری کند، به پایان رساند. مهمتر از همه، هنگامی که دیگر شرکت کننده باید تصویر هدف را نامگذاری کند، اولین شرکت کننده نیز نام تصویر اولیه را بیشتر از زمانی که هیچ یک از شرکت کنندگان تصویر تصویر هدف را نام نگذاشته بود، به پایان رساند. با این حال، تمایل به تکمیل نام اولیه ضعیف تر بود زمانی که دیگر شرکت کننده مجبور به نام هدف شد تا زمانی که شرکت کننده همان نام را برای هدف تعیین کرد. ما استدلال می کنیم که سخنرانان پیش بینی می کنند که شریک خود در حال پاسخ دادن به استفاده از برخی از مکانیسم هایی است که آنها برای صحبت کردن آماده می کنند اما نه همه آنها.