What does semantic tiling of the cortex tell us about semantics?

استفاده اخیر از مدل سازی واکسل در علوم اعصاب شناختی نشان می دهد که نقشه های معنایی کاشی ها را کاشی می کند. اگر چه این تحقیق چشمگیر، زمینه های توزیع شده قشر را فعال می کند در طول پردازش مفهومی که معناشناسی را پایه ریزی می کند، ما کمی درباره ماهیت این پردازش به ما می گوید. در حالی که نقشه برداری از مفاهیم بین محاسبات و سطوح اجرای مارر برای پشتیبانی از رمزگذاری و رمزگشایی عصبی، این رویکرد الگوریتمی مارر را نادیده می گیرد، برای شناخت مکانیسم هایی که شناخت را به طور کلی و پردازش مفهومی به طور خاص اجرا می کنند، نادیده گرفته می شود. بعد از دهه تحقیق در علوم شناختی و علوم اعصاب، تا چه حد ما می دانیم در مورد مکانیسم های نمایندگی و پردازش هایی که توانایی های مفهومی را به کار می برند؟ اساسا، در مورد مکانیسم های مرتبط با: (1) ویژگی ها و نمایه های قاب، (2) نمایه های مبتنی بر، انتزاعی و زبانی، (3) استنتاج مبتنی بر دانش، (4) ترکیب مفهوم و (5) مفهومی انعطاف پذیری کاشی های معنایی به جای توضیح این مکانیزم های نمایندگی و پردازش اساسی، به سادگی فعالیت های خود را در مدت زمان نسبتا کوتاه در یک زمینه یادگیری خاص فراهم می کنند. ایجاد سازوکارهایی که پردازش مفهومی را در مغز اجرا می کنند، نیاز به بیش از آن است که آن را به فعالیت کورتیک (و زیرکوریکال) مرتبط سازد، زیرا مدل های فرایندی از علم شناختی ممکن است نقش تعیین کننده ای در تعیین مکانیزم های مداخله ای داشته باشند. به طور کلی، علوم اعصاب به اهداف اساسی آن دست نخواهد یافت تا زمانی که مکانیسم های سطح الگوریتمی ایجاد کند که توضیحات ضروری برای مغز کار می کند، فراتر از آنکه ایجاد مناطق مغزی که به شرایط مختلف کار پاسخ دهند، کمک می کند.