Temporal judgments in multi-sensory space

برای موفقیت در تعامل با محیط زیست نیاز به ترکیبی از تشخیص محرک و همچنین محلی سازی در هر دو فضا و زمان دارد و اطلاعات نیز از حواس چندگانه است. مطالعات متعددی نشان داده اند که محرک های شنیداری به لحاظ ذهنی طولانی تر از زمان های تصویری هستند. اخیرا پیشنهاد شده است که موقعیت تحریک کننده بر روی درک طول دوره تاثیر می گذارد. این مطالعه به بررسی نحوه قرار دادن فضایی جانبی در دوران قاعدگی دورۀ دیداری و شنوایی میپردازد. پنج آزمایش با استفاده از پارادایم تبعیض مدت انجام شد، در حالی که دو محرک به طور متوالی ارائه می شوند و از شرکت کنندگان خواسته می شود که محرک دوم (مقایسه) کوتاه تر یا طولانی تر از زمان اول (استاندارد) باشد. تعدادی از موقعیت های محرک و نحوه ارائه محاسبات مختلف مددکاری (مخلوط یا مسدود شده) متفاوت بود. علاوه بر این، مقایسه ها در داخل و یا از طریق روش ها انجام شد. هیچ اثر پایدار محل خود یافت نشد. با این حال، در آزمایشات متداول مخلوط، زمانی که محل مقایسه با استاندارد متفاوت بود، بیش از حد تخمینی از مدت زمان در مطالعات بصری وجود داشت. این اثر در همان محاکمات موضعی معکوس شده است. قضاوت های شنیداری تحت تأثیر مکان های مکان قرار نگرفتند. بر اساس این نتایج، ما پیشنهاد وجود یک مکانیسم خطا را می دهیم که بر طبق آن یک دوره خاص اضافه می شود تا جبران خسارت ادراکی طول مدت ناشی از جابجایی توجه فضایی بین مکان های مختلف باشد. این مکانیزم در شرایط مکانی فضایی و متداول نشان داده شده است، در حالی که بیش از حد فعال شدن آن منجر به یک تعارض زمانی منظم می شود.